සපත්තු කට්ටක් නිසා කාපු කට්ටක්

 මේ දවස් වල තියන වැස්සට සපත්තු ගැලවීමේ සම්භාවිතාව  වැඩියි . මට හරියට ඔය පාවහන් ගැලවීමේ අවස්ථා වලට මුහුණ දෙන්න සිදුවෙලා තියනවා. පාරකදී උනාම නම් මම ඉතින්  කරන්නේ ත්‍රී වීල්  එකක් නවත්තගෙන යන්න ගිය ගමන නවත්තල අපහු ගෙදර යන එකයි. ඒත් එතින් ත්‍රී විල් එකකින් යන්න බැරි දුරක නම් ඉන්නේ මාර  වැඩේ තමා වෙන්නේ. 


මේ ලඟදි දවසකදිත් මට ඔය පාවහන් කැඩුන වැඩේට මුණ දෙන්න සිද්ද වුන. කැම්පස් ගිය වෙලාවක තමයි ඕක උනේ . දැන් එතින් මොනවා කරන්නද කැඩිලා තියන විදිහට කට්ටක් වත් ගහගෙන ශේප් කර ගන්න විදියකුත් නෑ . ත්‍රී විඉල් එකකින්  ආපහු ගෙදර යන්න හිතුනත් ලොකු ගානක් දෙන්න වෙන නිසා දෙපාරක් හිතුවා. හම්බෙන සොච්චම් පඩිය පරිස්සමින් පාවිච්චි කරන්න එපාය. ඒ වෙනකොට එක ලෙක්චර් එකක් ඉවර  වෙලා , තව ලෙක්චර් එකක් තියෙන්න  තියනව , එක නිසා ස්ලිපර් දෙක මල්ලකට දා  ගෙන පයින්ම ඊළඟ ලෙක්චර් එකට ගියා. ලෙක්චර් එක ඉවර  වෙලා දැන් ගෙදර යන්නේ කොහොමද කියල ටිකක් වෙලා කල්පනා කරා. කරන්න දෙයක් නෑ  දැන් සපත්තු හදාගන්න විදියක් නෑ  පයින්ම ගෙදර යන්න තීරණය කලා (සපත්තු නැතිව ). කැම්පස්   එකේ එකපැත්තක ඉඳල  දැන් අනිත් පැත්තට පයින්    ඇවිදගෙනයනවා  . මගදී හම්බවෙන අය මගේ කකුල දිහා බලල අයෙත් මූන  දිහා බලනවා වගේ මට පේනවා. මම හිතා මතාම ඒ මිනිස්සුන්ගේ මුණ මග අරිනවා . ඒ යනකොට තමා පාවහන් දෙකක වටිනාකම හොඳටම තේරුනේ. මඩ ගොඩවල් උඩින් යනකොට මඩ චිරි  චරි ගාල කකුලේ ඇඟිලි අස්සෙන් එනවා. දැන් කකුලේ මඩ ගොඩයි. ඊට  පස්සේ තාර දාපු පාරේ ගල් කැට ඇනිල මාව උඩ යනවා; ඊළඟට   තණකොළ ගොඩේ යන කොට කුඩල්ලෝ   එල්ලෙයි   කියල බයයි . මෙහෙම ගිරිදුර්ග වනදුර්ග ඔක්කොම පහුකරලා ප්‍රධාන පාරට යන්තන් අව. දැන් බස්  හෝල්ට් එකට යන්න ටිකක් මොකක්ද වගේ කකුලේ සෙරෙප්පු දෙකක් වත් නැනේ. ටිකක් වෙලා ඉන්නකොට  බස්  එකක් ආව. යන්තන් සීට් එකකුත් හම්බ උනා නැත්නම් මිනිස්සුන්ට කකුල පෑගිලා තවත් රැග් එකක් කන්න වෙනවා. ඊට  පස්සේ බහින හෝල්ට් එකෙන් බැහැල ගෙදර පැත්තට ඇවිදගෙන ගියා. ගෙදර ගියාට පස්සේ නම් ඉතින්  සපත්තු නැතිව බස්  එකේ එන එකත් සිම්පල් නේ කියල හිතුන.

ඊට පස්සේ දවසේ ඉස්කෝලේ යන දවසේ වෙන සපත්තු  දෙකක් දා  ගෙන ගියේ. ඉස්කෝලේ ලගට යනකොට දැක්කේ ඒකත් කැඩෙන්න ඇවිත් කියල. දැන් ඉතින්  මොකද කරන්නේ.. ඉස්කෝලෙට ගිහින් ඇන4  ක් ගහ ගත්ත . යන්තන් වැඩේ ශේප්. කැම්පස් එකේදී වගේ නෙමෙයි නේ ඉස්කෝලේ ඉඳල  පයින් යන්න උනානම් ඉස්කෝලේ ළමයින්ට හොඳ මාතෘකාවක් සපයනවා. කොහොමහරි එදා හවස ගෙදර ආව අර ඇන 4 උදව්වෙන් . ගේ ලඟට  එනකොට දැක්කේ ඒකත් ගැලවෙන්න ඇවිත් කියල. එත් ගැලවුනේ  නෑ  ගෙදර යනකම්. ඊට පස්සේ එදා ම  හවසම ලෑස්තිවෙලා අලුත් සපත්තු ගන්න ගියා. මිට  පස්සේ නම් වැඩි පුර සපත්තු දෙකක් බෑග් එකේ තියා  ගන්න එක ඇඟට ගුණයි කියල මට හිතුන.  

ඔයාගේ කරදරේ ...

 අද හවස හෝ ගාල වැස්ස.. ඉස්කෝලේ ඇරිලා එන්නේ කොහොමද කියල හිතහිතා ඉඳල  යන්තන් වැස්ස ටිකක් අඩු වෙන කොට එලියට පැන ගත්ත. ඔයත් එක්ක මේ වැස්සේ යන්න කොච්චර අමාරුද. ඔයාව එක අතකින්  අල්ලාගෙන අනිත් අතින් කුඩේ ල්ලගෙන පරිස්සමින් හිමින්හිමින් අඩිය තිය තියා ආවේ. ඒ අතරේ ඉස්කෝලේ  ඇරුන කොල්ලෝ කුරුට්ටොන්ට නම් මාර ජොලි, වැස්සට හොඳටම  තෙමිලා අර පාරේ තියන වතුර ගොඩේ තක තක ගාල ඇවිදිනවා.. දුවනවා.. , මාව නම් තෙමුනත් කමක් නෑ ඔයාව මේ ජරා වතුරෙන් බේරගන්න විදියක් නැහැ මේ කොල්ලෝ නිසා, කොල්ලෝ එහෙමෙහෙ දුවන පාරට පාරේ තියන ජරා වතුර ඔක්කොම ඔයාගෙයි මගෙයි   ඇඟට විසි වෙනවා.

යන්තන් ඔයාවත්   අල්ලාගෙන බස් හෝල්ට් එකට අවා. ඔයාව මෙහෙම අල්ලාගෙන ඉන්න විදිහ හරි නැද්ද  මන්ද .. මිනිස්සුත් බල බල යනවා.  එත් ඉතින්   මොනවා කරන්නද වැස්ස වෙලාවට විතරනේ මෙහෙම යන්නේ . කොහොමත් ඔයත් එක්ක මේ ගත කරන ජිවිතේ නම් මට එපා වෙලා. ආය ඉතින්  උදේට කියලත් ඔයාගෙන් ගැලවිල්ලක් නැනේ ඔයා නිසා උදේට කොච්චර නම් වෙලා යනවද දවස් කීයක් නම් මට ඔය නිසා රතු ඉරත් වැදිලා ඇද්ද ඔයාට නම් මොකද මේ කරදරේ ගැන ඔයාට ගානක් වත් තියන එකක් යැ . අනිත් ඒක ඔයා නිසා යන වියදම ! ඔයාගේ වියදම මට දරන්න පුලුවන්ද..දවසින් දවසට කියක් නම් මාරු කරන්න ඕනද  , ඒකට ඉතින්  අලුත් ඒවා  ගන්න කඩවල් ගානේ බඩ ගාල  බඩ ගාල    .. කීයක් කියල තෝරන්නද,  තෝරලා තෝරල යන්තන් එකක් තෝරා ගන්නව. ඒ විතරක් ද  එතිනින් ඔය තේරිල්ල ඉවර කරන්නත් බැනේ මැච්  කරලා හරියන  හැට්ට  මහන්නත්  ඕන නේ . උදේට  අඳින්න ගියත් තියන කරදරේ. පොට හදන්න රැලි තියන්න වැඩ කීයක්ද ..කොයි  තරම් වෙලාවක් යනවා ද   පටල ගන්න. ඊට පස්සේ බස්  එකකට හදිසියේ නැග ගන්න පුලුවන්ද පැටලිලා වැටෙන්න යනවා.. ඒත්  ඒ  වගේද    ඩෙනිම් කලිසමයි  ටි  ෂර්ට් එකයි. කොයි  තරම් පහසුද අව්වට වැස්ස කෝකටත් ඔට්ටුයි . අඳින්නත් විනාඩියයි  දෙකයි. අනේ ඇත්තට ම  ටිචර්ලටත් ඔය සාරිය නැතිව ඩෙනිම් කලිසමකුයි   ටි ෂර්ට් එකකුයි  ඇඳගෙන ඉස්කෝලේ යන්න දෙනවා නම් කොච්චර හොඳද !!!

අද ලෝක ඒඩ්ස් දිනය

අද දෙසැම්බර් 01, ඒ කියන්නේ ලෝක ඒඩ්ස්  දිනය.  ඒඩ්ස් වලින් හානි වෙන්නේ මනුස්සයෙකුගේ ප්‍රතිශක්තිකරන පද්ධතියටයි. ඒඩ්ස් සුව කල නොහැකි මාරාන්තික රෝගයක් බව කවුරුත් දන්නා දෙයක්. ඒඩ්ස් වැළදීමට නම්  එච් අයි වී වෛරසය කෙනෙකුගේ   සිරුරට ඇතුළු වෙන්න ඕන.  එච් අයි වී වැළදුණු හැම කෙනෙකුටම ඒඩ්ස් නෑ. එත් එච් අයි වී වලට ප්‍රතිකාර නොගත්තොත් නම් ඒඩ්ස් වැළඳීම ඉක්මන්  වෙනවා. ඉතින්  එච් අයි වී වලට බෙහෙත් කරන එකෙන් කරන්න පුළුවන් ඒඩ්ස් හැදෙන් කාලය තරමක් හරි පරක්කු කරන එක විතරයි.   

මුලදී ඒ කියන්නේ ඒඩ්ස් ගැන ඉගෙන  ගන්න කලින්  නම්  ඒඩ්ස්  හෝ එච්  අයි  වී වැළඳුන අය ගැන කිසිම අනුකම්පාවක් දක්වන්න හොඳ නෑ කියන අදහසේ තමා මන් හිටියේ, එත් ඒඩ්ස් /එච්  අයි  වී ගැන ඉගෙන  ගන්න ලැබුනට පස්සේ ඒ අදහස වෙනස් වෙලා ගියා.ගොඩක් වෙලාවට  තුන්වෙනි සිල් පදේ කැඩුවොත්මේ ලෙඩේ හැදෙන්න වැඩි අවදානමක් තිබෙනවා උනාට ,   ලේ දීමකදී ආසාධිත   රුධිරය ඇතුළු වීමෙන්,  එච්  අයි වී වැළඳුන අම්ම කෙනෙක් දරුවෙකු බිහි කිරීමෙදි හා  මත් ද්‍රව්‍ය පාවිච්චියේදී එන්නත් කටු පොදුවේ පාවිච්චිය නිසා වැනි හේතු නිසාත් එච්  අයි වී බෝ  වුන අවස්ථා තියනවා. මේක දැනගන්න ලැබුනේ මට දවසක් එච්  අයි වී ගැන වැඩමුළුවකට සහභාගී වෙන්න අවස්ථාවක් ලැබුන නිසා. මේ වගේ අවස්ථා 2 ට විතර මම සහභාගී වෙලා තියනවා.  එච් අයි වී හා ඒඩ්ස්  අතර  වෙනස, වැළඳෙන්නේ කොහොමද,  වැළකෙන්නේ කොහොමද වගේ විස්තර  ගොඩක් ඒකෙදි දැන ගන්න ලැබුන. ඒ විතරක්  නෙමෙයි එච්  අයි වී හැදුන දෙන්නෙක් හමු වෙන්නත් අවස්ථාව ත් ලැබුන. ඒගොල්ලන්ගෙන් එක්කෙනේකු ට බෝවෙලා තිබුනේ එයාගේ ස්වාමිපුරුෂයගෙන්. අනිත්  කෙනාට බෝවුණු විදිහ ගැන කිව්වේ නෑ එත් එයාට බෝ වෙලා කියල දැනගෙන තියෙන්නේ මැද පෙරදිග රටක සේවය කරන අතරතුරෙයි. ඒගොල්ලෝ 'ලංකා ප්ලස්'  කියන ආයතනයට සම්භන්ධ වෙලා දැන් ඒ ගොල්ලන්ගේ සුබසාධන  වැඩ වල යෙදීල ඉන්නේ  .  එම  ආයතන ඒ ගොල්ලන්ගේ සුභසාධනය සඳහා සාදා ගත ආයතනයක්. තාම ත් ක්‍රියාත්මක වනවාද නම් දන්නේ නෑ.

මේ වැඩසටහන අතර ගිය එක ක්‍රියාකාරකමක් ගැන කියන්න ඕන, වැඩසටහනේදී අපට කිව්වා  තමාට ඉතාමත්  වටිනා, ජිවිතයට නැතුවම බැරි වටිනාම  දේවල් 5 කොළ කැලි 5 ක  ලියන්න කියල. ( ඔබත් මේක පුළුවන් නම් දැන් කරන්න) ඊට පස්සේ හිතන්න කිව්වා මේකෙන් එක දෙයක් මොනවා හරි හේතුවක් නිසා අත  අරින්න්න වෙනවා. ඒ නිසා අත අරින්න එකක් තෝරා ගෙන ඒක (කොළ කෑල්ල)   අයින් කරන්න කියල. (ඒ අයින් කරපු එක එක්කෙනෙක් එකතු කර ගත්ත.) ඉතින්  බොහොම අමාරුවෙන් හිතල හිතල එකක් අයින් කරා. ඔය විදිහට දෙපාරකදී හරි තුන් පාරකදී හරි  කොළ කැලි 3 ක් ම අයින් කරන්න සිද්ධ උනා. අවසානයේදී ලොකු විනාසයක් වෙලා අතේ තියන අන්තිම කොළ කැලි දෙක ඒ කියන්නේ මන් ළඟ ඉතුරු  වෙලා තියන අනිත් දේවල් දෙකත් අත හරින්න සිද්ධවෙනවා. දැන් මේ විදිහට එකින් එක අත අරින්න වෙනකොට ඔබට ඇති වුන හැගිම්  මොනවාද කියල අපෙන් ඇහුව ... ඕක තමා ඒ ක්‍රියා කාරකම ( ඉතින්  ඔබට ඇති වුන  හැගිම් මොනවද ? ) මේක කරේ එච් අයි වී වැළඳුන කෙකුට ඇතිවන හැගිම් මොනවගේද කියල තේරුම් කරලා දෙන්නයි. 

  

ලෙඩේ..

මේ කතාවත් ඉස්කෝලේ පුංචි දවස්වල වුන පුංචි සිද්ධියක්. දවසක් අපේ පන්තියේ ටීචර් කිව්වා අපිට මහජන සෞඛ්‍ය පරීක්ෂක තුමාට ලියුමක් ලියන්න කියල . ලියුම ලියන්න කිව්වේ අපේ පළාතේ බෝවෙන රෝගයක් ගැන දැනුම් දීමට. ඉතින් ලියුම් ලියන විදිහක් තියනවනේ... , යවන ලිපිනය ලියල , දිනේ එහෙම දාල මාත් ලියුම පටන්ගත්ත . දැන් අනිත් ළමයිනුත් ලියුම ලියනවා. ඊට පස්සේ මහා ජන සෞඛ්‍ය පරීක්ෂක තුමාගේ ලිපිනයත් ලිව්වා. ලියුමට මාතෘකවකුත් දැම්ම " අප ප්‍රදේශයේ පැතිර යන බෝවෙන රෝගය සම්බන්ධවයි කියල. දැන් පටන් ගැන්ම හරියටම හරි. ඊට පස්සේ ටිකක් වෙලා කල්පනා කරා මොකක්ද ලියුමට දාන ලෙඩේ කියල. ඉතින් ලියන එකේ අනිත් ළමයින්ට වැඩිය හොඳට ලියුම ලියන්නත් ඕනනේ. වෙලාවට මට අලුතෙන්ම අහන්න ලැබුණු ලෙඩක් මතක් උන. මාත් ඉතින් බැලුවේ අලුත් දෙයක් ලියන්න; අනිත් ළමයින්ට වඩා වෙනස් දෙයක් නම් ඉතින් මාර හොඳි නේ. මට හොඳටම සතුටුයි ලෙඩේ නම ගැනත්. නමේ ටිකක් modern ගතියකුත් තිබුන නිසා. ඊට පස්සේ මම ලියුම ලියල ඉවර කරා. මට මාර සතුටුයි අනිත් අයට කලින් වඩා හොඳ එකක් ලියන්න පුළුවන් උනානේ. ඊට පස්සේ ටීචර් ලඟට ගියා පොත පෙන්නන්න. ටීචර් ලියුම කියවගෙන ගියා. ලියුමේ තිබුන "අප ප්‍රදේශයේ ඒඩ්ස් රෝගය භයානක ලෙස පැතිර යන නිසා ඒ පිලිබඳව දැනුම් දී ම සඳහා මේ ලිපිය ලියමි ... " කියල. අපේ ටීචර් ඒක කියවල අර දාල තිබ්බ ලෙඩේ නම වෙනුවට " කබල් " ලෙඩක නමක් දාල ලියුම වෙනස් කළා. ඉතින් ඒ වැඩේට මගේ හිතට එච්චර හරි නෑ . අර තරම් කල්පනා කරලා ලියපු ලියුමනේ.